Duizendjarige tradities verbinden de oorsprong van "Agharta" met wat de bijbelse Noach zou kunnen zijn en de vernietiging van de beschaving van Atlantis.
Atlantis was een hoogontwikkelde beschaving met grote technologie zoals ruimteschepen, die onbeperkte energie gebruikten, en er zijn veel bewijzen en onderzoekers die dit bevestigen. In zijn laatste tijdperk en vóór zijn vernietiging beleefde het echter een tijd van decadentie waarin verschrikkelijke oorlogen plaatsvonden met legers en gesofistikeerde wapens; desondanks waren er waarschuwingen van wezens die probeerden de mensheid te helpen in die tijd, vóór de grote zondvloed.
Vele overlevenden van Atlantis, Lemurië en Hyperborea vonden hun toevlucht in de Holle Aarde, een voortzetting van vroegere beschavingen die hun les hadden geleerd en zich sindsdien in vrede hebben ontwikkeld.
In de Indische, Griekse, Egyptische, Maya-mythen, zelfs in de Perzische vertellingen van de sprookjes van Duizend-en-één-Nacht, hebben we verwijzingen naar de maximale pracht, tot aan de decadentie en het einde van het Atlantische ras, en het begin van het huidige ras van deze mensheid, dat, als we niet iets doen om het te voorkomen, dezelfde stappen van zelfvernietiging lijkt te volgen.
